Информация о песне На данной странице вы можете ознакомиться с текстом песни Tulimyrsky, исполнителя - Moonsorrow. Песня из альбома Tulimyrsky, в жанре Фолк-метал
Дата выпуска: 31.12.2007
Лейбл звукозаписи: Spinefarm Records
Язык песни: Финский(Suomi)
Tulimyrsky(оригинал) | Огненный смерч(перевод на русский) |
[1] | [1] |
- | - |
"Muistan, kuinka katsoin sinä yönä ulos ikkunasta. | "Я помню, как в ту ночь смотрел из окна. |
Meri oli tyyni, ja taivaan tähtiä peitti ohut, harsomainen sumu. | Море было спокойным, и звезды на небе были покрыты тонкой вуалью тумана. |
Ranta oli hiljaisempi kuin koskaan, mutta minä en saanut unta. | Берег был спокойней, чем когда-либо, но я не мог спать. |
Katselin lintujen värisevän oksillaan; | Я наблюдал, как птицы дрожали на своих ветвях; |
ihmettelin miksi ne ovat niin levottomia, aivan kuin olisivat odottaneet jotain. | Я удивлялся, почему они так беспокойны, как будто они чего-то ждали. |
Myöhemmin ymmärsin, että kuolema oli kuiskannut niille, aivan kuten se olisi kuiskannut meillekin jos olisimme osanneet sen kieltä." | Позднее я понял, что смерть прошептала им, точно так же прошептала бы она нам, если мы знали бы язык". |
- | - |
[2] | [2] |
- | - |
"Aamun vielä viipyessä he saapuivat. | "Когда настало утро, они пришли. |
Kuusi pitkää ja kapeaa, | Шесть длинных и узких, |
kauniisti koristeltua laivaa piirtyi sumuun alle virstan päässä siitä ikkunasta, | Красиво украшенных кораблей показались в тумане менее чем в миле от окна, |
josta minä niitä katselin. | Откуда я наблюдал за ними. |
Seurasin, kuinka aseistetut miehet yksi toisensa jälkeen kahlasivat rantaan ja sytyttivät tulen soihtuihinsa; | Я смотрел, как вооруженные люди один за другим вышли на берег и зажгли факелы; |
ja he olivat ensin vaiti, yhtä hiljaa kuin rantakin. | Сначала они молчали, как молчит берег. |
Sammutin kynttilän ikkunaltani toivoen että miehet eivät olleet huomanneet minua, ja pakenin." | Я потушил свечу в окне, надеясь, что люди меня не заметили, и я убежал". |
- | - |
Aseet esiin! Soihdut esiin! Nyt menkää ja tuhotkaa! Kaikki polttakaa! | Поднимите оружие! Зажигайте факелы! А теперь идите и уничтожайте! Сжечь все! |
Sääliä ei ansaita, jokainen asukas surmatkaa! | Не жалейте никого, убейте каждого жителя! |
Jätitte kotinne kostaaksenne, se tehkää ja täyttäkää kohtalonne! | Вы покинули свой дом, поклявшись, так сделайте это и определите свою судьбу! |
Tahdoitte verta, nyt siihen itsenne tahrikaa! | Вы хотели крови, теперь вы получите ее! |
- | - |
Meri peilaa korkeita liekkejä, lohikäärmeet lepäävät ylpeinä kaiken keskellä. | В море отражается большое пламя, драконы гордо покоятся посреди него. |
Katselevat hävitystä, seuraavat tappajan kirvestä ja miekkaa. | Они наблюдают за разрушением, топором убийцы и мечом. |
Joku pakenee, repii nuolen selästään. Niin moni verivanaan hukkuu. | Кто-то убегает, вырывая стрелу из своей спины. Так многие утонули в потоках крови. |
Meri peilaa korkeita liekkejä, aurinko tulen mustaan henkeen peittyy. | В море отражается большое пламя, взошедшее солнце покрылось черным. |
- | - |
Niin nousee... tulimyrsky! | Так поднимается... огненный смерч! |
Mustaa verta sylkee! | Прольется черная кровь! |
Taivaan maalaa... tulimyrsky! | Небеса окрашиваются... в огненный смерч! |
Liekein maata nylkee! | Сдирает шкуру пламенем с земли! |
- | - |
[3] | [3] |
- | - |
"Se oli kostoretki, vaikka en tiennyt sitä vielä silloin. | "Это был ответный набег, хотя я еще этого не знал. |
Miehet olivat kotoisin siitä samasta kylästä, | Мужчины были из той же деревни, что |
kaukaa meren toiselta rannalta, | Далеко от другого морского берега, |
johon me olimme vuotta aiemmin hyökänneet... | На которую мы напали годом ранее... |
ja minä muistan, kuinka yksi heistä oli silloin jäänyt tekemään kauppaa kanssamme; | И я помню, как один из них тогда остался, чтобы торговать с нами; |
luopio, joka ei halunnut palata omiensa luo, | Ренегат, который не хотел возвращаться к своим, |
ja me ostimme häneltä avaimet hänen kansansa hävittämiseen." | И мы купили ему ключ к уничтожению его народа". |
- | - |
Ryöstäkää! Raiskatkaa! | Забирайте добычу! Опустошайте все! |
- | - |
Aamu valkenee kaukana. | Утро было еще далеко. |
Matkojen takana jo miehet miekkoinensa. | Позади уже стояли мужчины с мечами. |
Ei näy ihmistä täällä. | Людей не было видно. |
Suojaa vailla on kylä, ei sitä kukaan aavista. | Деревня никем не защищена, но никто об этом не догадывается. |
- | - |
Hyökkäyksen nopean sarastus lähettää, jo talo toisensa jälkeen palaa. | Настал рассвет, когда отправляемся в молниеносную атаку, после того, как сгорел один дом за другим. |
Päivä lyhyt monelle lie. Sen jokainen muistaa mistä myöhemmin kerrotaan. | Для многих это день будет коротким. Все запомнят, что будет сказано позже. |
Kun hän saapui, kun hän katsoi kattojen palavan, näki rakkaiden kaatuvan. | Когда он пришел и посмотрел на горящую крышу, он увидел, как его близкие гибнут. |
Ei aseita laskettu. Kuolevan suulla se mistä he tulivat. | Никто не опускал оружия. Я был на пороге смерти, когда они пришли. |
- | - |
[4] | [4] |
- | - |
"Ei heillä paljon eloonjääneitä ollut. | "Немногие из них выжили. |
Taistelutahtoa heillä kuitenkin oli, ja uusia miekkoja saattoi aina takoa. | Однако боевой дух не покинул их, и новые мечи всегда будут ковать. |
Talven ja kevään kestäessä he rakensivat kuusi upeinta koskaan näkemääni laivaa, | В течение зимы и весны они построили шесть самых удивительных кораблей, |
ja kokosivat niihin miehiä kaikista heille suopeista naapurikylistä, | которые я когда-либо видел, и собрали людей из всех своих соседей, |
kolmenkymmentä väkivahvaa pohjanmiestä kuhunkin. | тридцать могучих, мужественных людей. |
Heidän laivansa eivät pelänneet merta, ja miehet itse eivät pelänneet mitään." | Их корабли не боялись моря, и сами люди ничего не боялись". |
- | - |
Niin miehet matkalleen saatetaan. | Так эти мужи ушли в поход. |
Ja väki rannalla odottaa, kenties peloissaan. | И толпы ждут на берегу, возможно, в страхе. |
Huuto kauas jo kiirii, nyt soutakaa! | Услышали крик издалека, гребите же! |
Niin täynnä uhoa nuoret hetkeään vartovat. | Так много юных воинов ждут, когда настанет их час. |
- | - |
Kunnes salmen suulla tyhjästä myrsky nousee. | Пока в устье пролива не началась буря из ниоткуда. |
Vaivatta repii vahvankin kannelta aaltoihin. | Даже самых сильных утягивает за собой с легкостью. |
Pohjatuulelle Orm jo raivoissaan huutaa. | Дракон северного ветра рычит, полный ярости. |
Tätä laivaa et kaada! Miehet köysiin tarttukaa! | Этот корабль вам не потопить! Хватайтесь за канаты! |
- | - |
[5] | [5] |
- | - |
"Ehkä se oli joku heidän jumalistaan, | Может быть, кто-то из их богов |
joka sai koko kesän rannikkoa piinanneen vimmaisen tuulen viimein laantumaan. | забрал мелодию ужасного ветра, который стал бичом всего берега. |
Eihän kukaan meistä arvannut, mikä tuho meitä sen tähden kohtaisi; | Никто из нас не догадывался, что нас погубит; |
muistan vain jonkun kironneen sitä, kuinka karja pitää sumun takia koota takaisin aitaukseen. | Я помню, что кто-то кричал, как скот забился в ограде. |
Mutta linnut tiesivät, ja ne pysyivät vaiti, ja kuuntelivat." | Но птицы все знали, по-прежнему молчали и слушали. |
- | - |
Ei hiljaista rantaa niin. | Берег неспокоен. |
Merta katso, tunne veden paino. | Посмотри на море, почувствуй тяжесть воды. |
Mitä vihaa se päällään kantaa. | Оно несет неимоверный гнев. |
- | - |
On niityillä vihreillä noilla rauha kuin kuolemassa. | На лугах — покой подобный смерти. |
Liike pysähtyy. Usva pelloilla raskaana makaa. | Все остановилось. Тяжелый туман лежит на тех полях. |
Pian päivä jo hämärtyy. Ei merelle näy. | Вскоре сумерки наступят. Моря не видно. |
- | - |
Torilla jokunen kauppaansa vielä käy. | На площади базарной все еще торгуют. |
Osa kotiin kai aamulla jäänyt on. | Кажется, некоторые не выходили из дому поутру. |
Jossain lammas apeana heiniään syö. | Где-то овцы жуют траву уныло. |
Vierellä paimen nälkäinen ja levoton. | Суетливый голодный пастух рядом стоит. |
- | - |
Sumu tiheä ei avita kenenkään matkaa. | Густой туман — не помощник в путешествии. |
Ei kukaan tiedä mitä meri matkaan saa. | Пути морские неведомы никому. |
- | - |
[6] | [6] |
- | - |
"Sinä yönä, kun sytytin kynttilän ikkunalleni... | "В ту ночь, когда я зажег свечу на своем окне... |
se ei kavaltanut minua, vaikka uskon, että sen olisi pitänyt. | она не выдала меня, хотя я думал, что так произошло бы. |
Muistan katsoneeni, kuinka soihtu toisensa jälkeen syttyi, | Помню, как один за другим загорались факелы, |
mutta miehet itse odottivat jotain; ja he keskustelivat. | но сами люди ждали чего-то; и разговаривали. |
Juoksin läheisille kukkuloille herättämättä ketään, | Не поднимая никого, я побежал к ближайшим холмам, надеясь, |
ja toivoin että he heräisivät itse ja tietäisivät paeta. | что другие проснутся сами и смогут убежать. |
Eivät ne miehet minua tulleet hakemaan, eivätkä ketään niistä jotka pian saisivat surmansa." | Эти люди не пришли ни за мной, ни за кем из тех, кто вскоре погиб". |
- | - |
Vimma katseista loistaa, pelon kohtaa. | В глазах — ярость и страх. |
Ja talo toisensa jälkeen palaa. | И вспыхивает дом за домом. |
Ristin kantaja nyt verta kaavullaan. | Плащ крещеного теперь в крови. |
Jos kultaa vain löytyy, se otetaan. | Если найдут золото, его заберут. |
- | - |
Ryöstäkää! Polttakaa! Tappakaa! Nyt kosto haetaan! | Грабьте! Сжигайте! Убивайте! Мстите! |
- | - |
[7] | [7] |
- | - |
"Henkipatto, jota he etsivät, tuli aikoinaan rannoillemme pohjanmiesten ryöstöretken mukana, | "Изменник, за которым гнались, |
yhteen niistä läheisistä kaupungeista joissa kauppamiehet usein käyvät. | Появился у нас после набега северян |
Hän oli voimallinen soturi, mutta ei välittänyt maineesta, sillä kulta oli sokaissut hänet. | Из далекого города, куда часто ездили торговцы. |
- | - |
Ja hän saapui myöhemmin luoksemme, | Он был могучим воином, но ослепленный золотом, не думал он о своей славе. |
tarjoten meille mahdollisuutta ryöstää hänen kansansa rikkaudet; | Позже он пришел к нам, предложив ограбить свой богатый народ, |
ja me maksoimme hänelle siitä tiedosta jonka hän meille antoi." | И мы заплатили ему за сведения». |
- | - |
Niin teilleen mennyt kylän viimein löytää. | И, наконец, нашел странник деревню. |
Miekka vyöteisillä lepää, auringossa välkehtii. | Меч его сверкает на солнце. |
Tuopistaan juo, pitkään puhuu. | Выпивая, много говорил предатель. |
Moni puheesta luopion kiinnostuu. | Многим в разговорах изменник интересовался. |
- | - |
Meren takaa jostain hän tänne saapui. | Далеко из-за моря прибыл он. |
Meren taakse hän sukunsa jätti. | Далеко за морем оставил он род свой. |
Hetken epäröi, palmikkoaan haroo. | Минутная нерешительность его, он теребит волосы. |
Hän tuskin aikoo takaisin. | Вряд ли он вернется домой. |
- | - |
Suvullaan on rahaa, sen hän kertoo. | Его род богат, как рассказал он. |
Ja sen kylänmies ahnas kuulee mielellään. | Это то, что жадный крестьянин рад был услышать. |
Vielä kuoppaansa lankeaa, sitä vielä ei tiedä. | Не знал он, что к могиле своей идет он. |
Jokaisen petoksen kuolema lunastaa. | Его обман обернется ему смертью. |
- | - |
[8] | [8] |
- | - |
"Ja sinä aamuna, kun me olimme laskemassa vesille ja suuntaamassa kohti kanssamme kauppaa tehneen petturin kylää, hän lähti luotamme. | "Тем утром, когда мы отправились к деревне изменника, с которой торговали, он покинул нас. |
Näin hänet itse, kun hän oli kävellyt viimeiseltä talolta jo puolen virstaa antamamme kultasäkki harteillaan; | Я сам его видел, когда он уже шел на полмили от последнего дома с мешком золота, что мы ему дали. |
ja siksi tiedän, että nämä kyläämme myöhemmin hyökänneet miehet eivät häntä täältä koskaan löytäneet." | Поэтому я знаю, что те люди, что напали на нашу деревню, не нашли его". |
- | - |
On veri luopion meidän! | Эта кровь предателя наша! |
Sen saamme vaikka kaikki pitäisi polttaa. | Это будет нашим, даже если мы всё спалим. |
Saa siitä maksaa minkä myi. | Ему придется заплатить за то, что продал. |
Hornaan veljensä hylännyt joutaa. | Ад ждет того, кто бросил свой род. |
- | - |
Eikä kukaan sitä tiedä, ei voinut nähdä. | Никто не знает об этом, и видеть не может. |
Kun jo kaukana maa haastoi typeryyden. | Земля вдалеке — испытание для глупца. |
Päätöksen tarinalleen, häpeän hiljaisen sai. | В тихом позоре кончается его история. |
- | - |
[9] | [9] |
- | - |
"En tiedä, kuinka monta päivää lopulta vietin piilopaikassani, sillä palavien talojen yllä makaava musta savu peitti auringon; ja ne talot paloivat pitkään. | "Я не знаю, как долго я просидел в укрытии, пока черный дым закрывал солнце над горящими домами; и дома эти еще долго горели. |
Ehkä he lähtivät laivoinensa jo samana iltana, mutta minä en uskaltanut palata kylään vielä silloin. | Может быть, они уплыли в ту же ночь, но я не осмелился вернуться в деревню так скоро. |
Ja rannalla oli edelleen hiljaista, kun tulimyrsky viimein laantui; mutta ihmiset olivat kuolleet, ja linnut olivat lentäneet pois." | Огненный смерч, наконец-то, улегся, берег был спокоен; но люди были мертвы, и птицы улетели". |
- | - |
Pian tanssivat liekit yksin. | Лишь пламя танцует. |
Yksin jää kaunis ranta alle taivaan. | Прекрасный берег остался один под небесами. |
Hiljainen paikkaa haavojaan. | Люди молча перевязывают раны. |
Niin matkaan laivat lasketaan. | И корабли ушли в плаванье. |
- | - |
Kiirii särkynyt ääni jossain. | Где-то вдалеке — голос прерывистый. |
Jossain mies yksin soutaessaan laulaa. | Услышь же песню человека, что гребет на лодке. |
Taskut täynnä, kohti itää. | Карманы его полны, он отправился на восток. |
Tulen hehku näyttää öisen tien. | Свет от огня указывает путь в ночи. |
Niin tuuli kotiin meidät vie. | Ветер приведет нас домой. |
Tulimyrsky(оригинал) |
«Muistan, kuinka katsoin sinä yönä ulos ikkunasta |
Meri oli tyyni, ja taivaan tähtiä peitti ohut, harsomainen sumu |
Ranta oli hiljaisempi kuin koskaan, mutta minä en saanut unta |
Katselin lintujen värisevän oksillaan; |
Ihmettelin miksi ne ovat niin levottomia, aivan kuin olisivat odottaneet jotain |
Myöhemmin ymmärsin, että kuolema oli kuiskannut niille, aivan kuten se olisi |
kuiskannut meillekin jos olisimme osanneet sen kieltä.» |
«Aamun vielä viipyessä he saapuivat |
Kuusi pitkää ja kapeaa |
Kauniisti koristeltua laivaa piirtyi sumuun alle virstan päässä siitä ikkunasta |
Josta minä niitä katselin |
Seurasin, kuinka aseistetut miehet yksi toisensa jälkeen kahlasivat rantaan ja |
sytyttivät tulen soihtuihinsa; |
Ja he olivat ensin vaiti, yhtä hiljaa kuin rantakin |
Sammutin kynttilän ikkunaltani toivoen että miehet eivät olleet huomanneet |
minua, ja pakenin.» |
Aseet esiin! |
Soihdut esiin! |
Nyt menkää ja tuhotkaa! |
Kaikki polttakaa! |
Sääliä ei ansaita, jokainen asukas surmatkaa! |
Jätitte kotinne kostaaksenne, se tehkää ja täyttäkää kohtalonne! |
Tahdoitte verta, nyt siihen itsenne tahrikaa! |
Meri peilaa korkeita liekkejä, lohikäärmeet lepäävät ylpeinä kaiken keskellä |
Katselevat hävitystä, seuraavat tappajan kirvestä ja miekkaa |
Joku pakenee, repii nuolen selästään. |
Niin moni verivanaan hukkuu |
Meri peilaa korkeita liekkejä, aurinko tulen mustaan henkeen peittyy |
Niin nousee… tulimyrsky! |
Mustaa verta sylkee! |
Taivaan maalaa… tulimyrsky! |
Liekein maata nylkee! |
«Se oli kostoretki, vaikka en tiennyt sitä vielä silloin |
Miehet olivat kotoisin siitä samasta kylästä, kaukaa meren toiselta rannalta |
Johon me olimme vuotta aiemmin hyökänneet… |
Ja minä muistan, kuinka yksi heistä oli silloin jäänyt tekemään kauppaa |
kanssamme; |
Luopio, joka ei halunnut palata omiensa luo |
Ja me ostimme häneltä avaimet hänen kansansa hävittämiseen.» |
Ryöstäkää! |
Raiskatkaa! |
Aamu valkenee kaukana |
Matkojen takana jo miehet miekkoinensa |
Ei näy ihmistä täällä |
Suojaa vailla on kylä, ei sitä kukaan aavista |
Hyökkäyksen nopean sarastus lähettää, jo talo toisensa jälkeen palaa |
Päivä lyhyt monelle lie. |
Sen jokainen muistaa mistä myöhemmin kerrotaan |
Kun hän saapui, kun hän katsoi kattojen palavan, näki rakkaiden kaatuvan |
Ei aseita laskettu. |
Kuolevan suulla se mistä he tulivat |
«Ei heillä paljon eloonjääneitä ollut |
Taistelutahtoa heillä kuitenkin oli, ja uusia miekkoja saattoi aina takoa |
Talven ja kevään kestäessä he rakensivat kuusi upeinta koskaan näkemääni laivaa |
Ja kokosivat niihin miehiä kaikista heille suopeista naapurikylistä |
Kolmenkymmentä väkivahvaa pohjanmiestä kuhunkin |
Heidän laivansa eivät pelänneet merta, ja miehet itse eivät pelänneet mitään.» |
Niin miehet matkalleen saatetaan |
Ja väki rannalla odottaa, kenties peloissaan |
Huuto kauas jo kiirii, nyt soutakaa! |
Niin täynnä uhoa nuoret hetkeään vartovat |
Kunnes salmen suulla tyhjästä myrsky nousee |
Vaivatta repii vahvankin kannelta aaltoihin |
Pohjatuulelle Orm jo raivoissaan huutaa |
Tätä laivaa et kaada! |
Miehet köysiin tarttukaa! |
«Ehkä se oli joku heidän jumalistaan |
Joka sai koko kesän rannikkoa piinanneen vimmaisen tuulen viimein laantumaan |
Eihän kukaan meistä arvannut, mikä tuho meitä sen tähden kohtaisi; |
Muistan vain jonkun kironneen sitä, kuinka karja pitää sumun takia koota |
takaisin aitaukseen |
Mutta linnut tiesivät, ja ne pysyivät vaiti, ja kuuntelivat.» |
Ei hiljaista rantaa niin |
Merta katso, tunne veden paino |
Mitä vihaa se päällään kantaa |
On niityillä vihreillä noilla rauha kuin kuolemassa |
Liike pysähtyy. |
Usva pelloilla raskaana makaa |
Pian päivä jo hämärtyy. |
Ei merelle näy |
Torilla jokunen kauppaansa vielä käy |
Osa kotiin kai aamulla jäänyt on |
Jossain lammas apeana heiniään syö |
Vierellä paimen nälkäinen ja levoton |
Sumu tiheä ei avita kenenkään matkaa |
Ei kukaan tiedä mitä meri matkaan saa |
«Sinä yönä, kun sytytin kynttilän ikkunalleni… |
Se ei kavaltanut minua, vaikka uskon, että sen olisi pitänyt |
Muistan katsoneeni, kuinka soihtu toisensa jälkeen syttyi, mutta miehet itse |
odottivat jotain; |
Ja he keskustelivat |
Juoksin läheisille kukkuloille herättämättä ketään |
Ja toivoin että he heräisivät itse ja tietäisivät paeta |
Eivät ne miehet minua tulleet hakemaan, eivätkä ketään niistä jotka pian |
saisivat surmansa.» |
Vimma katseista loistaa, pelon kohtaa |
Ja talo toisensa jälkeen palaa |
Ristin kantaja nyt verta kaavullaan |
Jos kultaa vain löytyy, se otetaan |
Ryöstäkää! |
Polttakaa! |
Tappakaa! |
Nyt kosto haetaan! |
«Henkipatto, jota he etsivät, tuli aikoinaan rannoillemme pohjanmiesten |
ryöstöretken mukana |
Yhteen niistä läheisistä kaupungeista joissa kauppamiehet usein käyvät |
Hän oli voimallinen soturi, mutta ei välittänyt maineesta, sillä kulta oli |
sokaissut hänet |
Ja hän saapui myöhemmin luoksemme |
Tarjoten meille mahdollisuutta ryöstää hänen kansansa rikkaudet; |
Ja me maksoimme hänelle siitä tiedosta jonka hän meille antoi.» |
Niin teilleen mennyt kylän viimein löytää |
Miekka vyöteisillä lepää, auringossa välkehtii |
Tuopistaan juo, pitkään puhuu |
Moni puheesta luopion kiinnostuu |
Meren takaa jostain hän tänne saapui |
Meren taakse hän sukunsa jätti |
Hetken epäröi, palmikkoaan haroo |
Hän tuskin aikoo takaisin |
Suvullaan on rahaa, sen hän kertoo |
Ja sen kylänmies ahnas kuulee mielellään |
Vielä kuoppaansa lankeaa, sitä vielä ei tiedä |
Jokaisen petoksen kuolema lunastaa |
«Ja sinä aamuna, kun me olimme laskemassa vesille ja suuntaamassa kohti |
kanssamme kauppaa tehneen petturin kylää, hän lähti luotamme |
Näin hänet itse, kun hän oli kävellyt viimeiseltä talolta jo puolen virstaa |
antamamme kultasäkki harteillaan; |
Ja siksi tiedän, että nämä kyläämme myöhemmin hyökänneet miehet eivät häntä |
täältä koskaan löytäneet.» |
On veri luopion meidän! |
Sen saamme vaikka kaikki pitäisi polttaa |
Saa siitä maksaa minkä myi |
Hornaan veljensä hylännyt joutaa |
Eikä kukaan sitä tiedä, ei voinut nähdä |
Kun jo kaukana maa haastoi typeryyden |
Päätöksen tarinalleen, häpeän hiljaisen sai |
«En tiedä, kuinka monta päivää lopulta vietin piilopaikassani, sillä palavien |
talojen yllä makaava musta savu peitti auringon; |
ja ne talot paloivat pitkään |
Ehkä he lähtivät laivoinensa jo samana iltana, mutta minä en uskaltanut palata |
kylään vielä silloin |
Ja rannalla oli edelleen hiljaista, kun tulimyrsky viimein laantui; |
mutta ihmiset olivat kuolleet, ja linnut olivat lentäneet pois.» |
Pian tanssivat liekit yksin |
Yksin jää kaunis ranta alle taivaan |
Hiljainen paikkaa haavojaan |
Niin matkaan laivat lasketaan |
Kiirii särkynyt ääni jossain |
Jossain mies yksin soutaessaan laulaa |
Taskut täynnä, kohti itää |
Tulen hehku näyttää öisen tien |
Niin tuuli kotiin meidät vie |
Станьте штормом(перевод) |
«Я помню, как я смотрел в окно в ту ночь |
Море было спокойно, а звезды на небе были покрыты тонкой, похожей на марлю дымкой. |
На пляже было тише, чем когда-либо, но я не мог спать |
Я смотрел, как птицы трепещут на своих ветвях; |
Я удивлялся, почему они так беспокойны, как будто чего-то ждут |
Позже я понял, что смерть шепнула им, как будто |
шепнул бы и нам, если бы мы знали его язык». |
«Пока утро еще тянулось, приехали |
Шесть длинных и узких |
Красиво украшенный корабль вырисовывался в тумане менее чем в миле от этого окна. |
Откуда я их смотрел |
Я наблюдал, как один за другим вооруженные люди выходили на берег и |
зажгли огонь в своих факелах; |
И молчали сначала, молчали, как берег |
Я потушила свечу у окна, надеясь, что мужчины не заметили |
меня, и я убежал». |
Оружие! |
Достаньте факелы! |
Теперь иди и уничтожь! |
Сжечь все! |
Жалость не заслужили, каждый житель умирает! |
Вы покинули свой дом, чтобы отомстить, сделайте это и исполните свое предназначение! |
Вы хотели крови, теперь намажьтесь ею! |
Море отражает высокое пламя, драконы гордо покоятся посреди всего этого |
Наблюдая за разрушением, следуя за топором и мечом убийцы |
Кто-то убегает, вырывает стрелу из спины. |
Так много кровососов тонет |
Море отражает высокое пламя, солнце покрыто черным духом огня |
Так поднимается… огненная буря! |
Плюется черной кровью! |
Небо рисует... огненный шторм! |
Пламя сдирает кожу с земли! |
«Это была месть, хотя тогда я этого не знал. |
Мужчины были из той самой деревни, далеко за морем. |
Который мы атаковали годом ранее… |
И я помню, как один из них остался потом торговать |
с нами; |
Ренегат, не желавший возвращаться к своим |
И мы купили у него ключи, чтобы уничтожить его народ». |
Грабить! |
Изнасилование! |
Утро рассветает далеко |
Мужчины с мечами уже за дорогами |
Вы не можете видеть человека здесь |
Есть село без охраны, никто его не знает |
Посылает стремительный треск атаки, уже горит один дом за другим |
День у многих короткий. |
Все помнят, что будет сказано потом |
Когда он приехал, когда он смотрел, как горят крыши, видел, как падают любимые |
Не считая пушек. |
Устами умирающих, откуда они пришли |
«У них было не так много выживших |
Однако у них была воля к бою, и всегда можно было выковать новые мечи. |
За зиму и весну они построили шесть самых великолепных кораблей, которые я когда-либо видел. |
И собрали мужиков со всех окрестных деревень подходящих им |
По тридцать сильных северян |
Их корабли не боялись моря, а сами люди ничего не боялись». |
Вот как мужчины отправляются в путь |
И толпа на пляже ждет, может, напугана |
Кричите далеко уже торопитесь, теперь гребите! |
Так полны опасности, молодые люди не торопятся |
Пока буря не поднимется из ниоткуда в устье пролива |
Легко рвет даже крепкую палубу в волны |
На нижнем ветру Орм уже яростно кричит |
Вы не перевернете этот корабль! |
Мужчины хватайтесь за веревки! |
«Может быть, это был один из их богов |
Что заставило яростный ветер, терзавший побережье все лето, наконец утихнуть |
Никто из нас не догадывался, какая гибель постигнет нас из-за этого; |
Я просто помню, как кто-то ругался, что из-за тумана приходится загонять скот. |
вернуться в паддок |
Но птицы знали, и молчали, и слушали». |
Не такой тихий пляж |
Посмотри на море, почувствуй вес воды |
Какую ненависть он несет |
В этих зеленых лугах есть покой, как смерть |
Движение останавливается. |
Усьва лежит беременная в полях |
Скоро день станет темным. |
Без вида на море |
Кто-то все еще держит свой магазин на рынке |
Я думаю, некоторые из них остались дома утром |
Где-то овца, как обезьяна, ест сено |
Рядом с пастухом голодным и беспокойным |
Густой туман никому не мешает в пути |
Никто не знает, что принесет море |
«В ту ночь, когда я зажег свечу у своего окна... |
Он не предал меня, хотя я думаю, что должен был |
Я помню, как зажигали один факел за другим, но сами мужчины |
чего-то ждали; |
И они говорили |
Я побежал к ближайшим холмам, никого не разбудив |
И я надеялся, что они проснутся сами и узнают, как сбежать |
Это были не те мужчины, которые пришли за мной, и не те, кто вскоре |
был бы убит». |
Безумие сияет в глазах, встречается со страхом |
И дом за домом горит |
У крестоносца теперь кровь на мантии |
Если золото найдется, оно будет взято |
Грабить! |
Гореть! |
Убийство! |
Теперь жаждут мести! |
«Спасательная шлюпка, которую они ищут, когда-то пришла к нашим берегам от северян. |
вместе с рейдовой группой |
В один из тех близлежащих городков, куда часто ходят торговцы |
Он был сильным воином, но слава его не заботила, потому что это было золото. |
ослепил его |
И он пришел к нам позже |
Предлагая нам возможность разграбить богатства своего народа; |
И мы заплатили ему за информацию, которую он нам дал». |
Итак, вы, наконец, нашли деревню, в которую вы отправились. |
Меч держится на поясе, он переливается на солнце |
Пьет из пинты, долго говорит |
Многие отступники заинтересованы в речи |
Он прибыл сюда откуда-то из-за моря |
Он оставил свою семью за морем |
Он колеблется на мгновение, разгребая косу |
вряд ли он вернется |
У его семьи есть деньги, говорит он. |
И жадный сельский житель любит это слышать |
Все равно упадет в яму, вот еще не известно |
Каждое предательство искупается смертью |
«И в то утро, когда мы собирались спуститься и направиться к |
деревня предателя, который торговал с нами, он ушел от нас |
Я сам видел его, когда он уже прошел полмили от последнего дома |
мешок с золотом, который мы взвалили ему на плечи; |
И именно поэтому я знаю, что эти люди, которые позже напали на нашу деревню, не |
когда-либо найденный здесь.» |
Кровь отступника наша! |
Мы получим это, даже если нам всем придется сгореть |
Получайте деньги за то, что вы продали |
Брат Хорны бросил его |
И никто этого не знает, не мог этого видеть. |
Когда уже далеко земля бросила вызов глупости |
В заключении своей истории он получил позорное молчание |
«Я не знаю, сколько дней я провел в своем укрытии из-за горящих |
черный дым, лежавший над домами, заслонял солнце; |
и те дома горели давно |
Может быть, они покинули свои корабли в тот же вечер, но я не решился вернуться |
тогда еще зайду |
И на пляже все еще было тихо, когда Огненный шторм наконец утих; |
но люди умерли, и птицы улетели». |
Вскоре пламя танцевало в одиночестве |
Красивый пляж под небом остается один |
Молчаливый человек лечит свои раны |
Вот так спускаются корабли |
Сломанный голос кричит где-то |
Где-то мужчина поет, гребя в одиночестве |
Карманы полны, направляемся на восток |
Свечение огня показывает ночной путь |
Итак, ветер уносит нас домой |