| Kolejną noc, jak stary pies
|
| W obroży z pordzewiałych gwiazd
|
| Jeszcze się łasi, skamle, rwie
|
| Lecz dzisiaj nie dopadnie nas
|
| — Na dzisiaj pas
|
| Już się nie wgryzie, nie te dziąsła
|
| Nie będzie drapać, jęczeć, kąsać
|
| Choćby szarpała aż do świtu
|
| Nie wyrwie z gardeł tamtych krzyków
|
| — Już po capstrzyku
|
| Może nie trzeba było tak
|
| Szaleńczo w górę, w górę grzać
|
| I zgarniać, chwytać, łapać, brać
|
| Bo zaraz amen, klezmer grać
|
| Może nie trzeba było tak
|
| Lecz po kropelce, po maluchu
|
| Sączyć to życie, a nie chlać
|
| — Gdziekolwiek, z gwinta
|
| Musimy przeżyć to, przetrzymać
|
| Choćby perliło się spod rzęs
|
| By jeszcze z tego życia wyrwać
|
| Soczysty, krwisty kęs
|
| Przysięgam, miesiąc, góra dwa
|
| Najdalej tuż po świętach
|
| Ja będę z tobą, niech to szlag
|
| Znów będę - wniebowzięta!
|
| Może nie trzeba było tak
|
| Szaleńczo w górę, w górę grzać
|
| I zgarniać, chwytać, łapać, brać
|
| Bo zaraz amen, klezmer grać
|
| Może nie trzeba było tak
|
| Lecz po kropelce, po maluchu
|
| Sączyć to życie, a nie chlać
|
| — Gdziekolwiek, z gwinta
|
| I znowu odpalimy ostro
|
| Choćby to pożreć miało nas
|
| Choćby groziło stosem, chłostą
|
| Zagramy jeszcze raz!
|
| I z lodem na parzących skroniach
|
| Do bólu szarpiąc każdą strunę
|
| Zdążymy, choćby biły gromy
|
| Zaliczyć każdą chmurę
|
| A może trzeba właśnie tak
|
| Szaleńczo w górę, w górę grzać
|
| I zgarniać, chwytać, łapać, brać
|
| Bo zaraz amen, klezmer grać
|
| A może trzeba właśnie tak
|
| I nie po kropli, po maluchu
|
| Sączyć, lecz chlać to życie, chlać
|
| — A choćby z gwinta! |