
Дата выпуска: 19.01.2003
Лейбл звукозаписи: Aural
Язык песни: Румынский
II(оригинал) |
Catre sipotu da piatra, din padurea deasa, deasa si intunecoasa |
Pleca dimineata, pa roua, pa ceata, pa roua nepascuta, |
Cu roua-n picioare, cu ceata-n spinare. |
Opspe suliti pin-n apus. |
Sus la naltu cerului, la razele soarelui, 'n revarsatu zorilor |
La greu coboris, verde alunis, galban paltinis. |
Foaie da mugur da stinjen eu is baci aci la munte. |
Cind rasare mindru soare ias cu turma pe razoare, |
Cind rasare mindra luna zic, codrului noapte buna, |
Si ma leagana frunza, si m-adoarme lin doina, |
Si ma leagana gindu, si m-adoarme fluieru. |
Mindra matraguna, iarb-a padurii, floarea padurii, lasa-ma sa te culeg, |
Sub claru lunii, 'n mijlocu padurii, din gradina Dinsalor. |
La mijloc da noapte deasa, luna singura dascoasa, vraja sigura sa iasa. |
Stapinele ale vintului, Dusmanele ale pamintului |
Stati in urma-mi, calea da mi-i da, vraja da la sine sa facea. |
Pe nalt virf da magura, ceata si negura |
Da jos, jos din vale, pina hat… in zare… |
Si din munte-n munte, si din plai in plai, pina-n piatra-n piatra, |
(Muntii cu risii, codrii cu ursii, magurile cu fiarele, bitcele cu ciutele |
Stincile cu vulpile, dumbravi cu izvoarele, tati adinc priveau… si sa minunau. |
In vinturi si-n volburi, din vinturi aruncat, si trimes, in putu cu jgheab |
Sa masoare pamintu, pamintu cu umbletu, si ceru cu cugetu. |
Si pre calea ratacitilor, inspre Ursu Mare… 'n Tara da Sus. |
Ceru megies, sfatosenia graieste. |
(Codru sa cutremura, ulmi si brazi sa clatina, fagi si paltini sa pleca, |
Fruntea da i-o racorea, mina da i-o saruta si cu freamat da-l plingea.) |
Sa masoare pamintu, pamintu cu umbletu, si ceru cu fulgeru. |
In cringu cerului, din sorbu pamintului. |
Zau! |
P-un drum in dasis, la vechi alunis |
La picior da munte, pe dealuri marunte, |
Prin plaiuri tacute, da vinturi batute, |
Noaptea-n codrii ma apuca, codrilor le sunt naluca |
Naluca purtata, din vechi vremi uitata. |
Verde mugur brad da munte, pe dealuri marunte, |
Cu plaiuri tacute, da vinturi suflate si da ploi udate, |
Nedei si sintilii, iata, intre munti si deal, glas navalnic greu rasuna, |
din vazduh. |
Pretutindeni 'ncet s-aduna, la foc; |
da sub clar da luna! |
Hora apriga sa-ncinge, muntilor ii tie chinge, |
Sa unesc, si-n tara asta, cea da dincolo o trec, |
Tirg da dat. |
Da dind dai, muntelui pe loc te tai. |
Ii-esti! |
Towards the rocky spring, in the thick forest, thick and dark |
He left at dawn… dew and fog… not grazed yet, |
Dew on the feet, fog on the meat. |
Eighteen hours till sunset. |
Up in the sky, beams of the sun, daybreak |
A steep descent… the hazel wood’s green, the sycamore grove’s yellow. |
Green is the iris’s bud… shepherd am I, here, in the mountains. |
When the sun rises I take my flock on the balks |
When the moon rises I tell the woods good night |
And the leaf is swinging me, and the doina’s soothing me, |
And the thought is swinging me, and the pipe is soothing me. |
Fairy Belladonna, grass of the woods, flower of the woods, let me pick you up |
In moonlight, in the middle of the forest, in Their garden |
In the depth of a thick night, the lonely moon unstitches to let the spell take |
place. |
Masters of the Wind, Earth’s Enemies |
Stay behind me, show me my way; |
make the spell take shape, all by itself. |
On the high top hill, fog and darkness (negura) |
From deep down the valley, till far in the distance. |
From mountain to mountain, from realm to realm, from stone to stone |
(Mountains' lynx, forests' bears, beasts of the hills |
Foxes of the rocks, springs of the groves, all of them were gazing and |
wondering.) |
From within winds and whirlwinds thrown away towards the stars |
To measure the earth with his steps and the sky with his thought. |
On a path of the lost, towards Ursu Mare… up the Upper World. |
The near sky speaks the secret wisdom. |
(Woods were quaking, firs and elms were shaking, beeches and sycamores were |
bending, |
Cooling his forehead, kissing his hand, weeping upon him with their sigh.) |
His steps measure the earth, his lightning the sky. |
In the skies' grove… heart of the earth. |
Indeed! |
On a path through the thicket… at the old hazel wood |
At the foot of a mountain, on the lowest hills, |
Through silent fields blown by winds, |
Caught by night in the woods — I am their long-forgotten apparition. |
Green fir’s bud up in the mountains, on the lowest hills, |
On silent fields blown by winds, and by rains, |
Behold, between the mountains and the hills, a mighty voice is echoing from |
above. |
From everywhere they gather round the fire, in moonlight! |
Round dance begins, it holds the mountains, |
They become one, and bring the other land into this one, |
A trade! |
By giving thou give, you’re mountain’s own… you’re being it! |
(перевод) |
Навстречу сипоту дает камень, из густого, густого и темного леса |
Уходи утром, в росу, в туман, в непастую росу, |
С росой на ногах, туманом на спине. |
Opspe suliti pin-n apus. |
В небе, в лучах солнца, на рассвете |
Могила опустилась, зеленый алунис, галбан палтинис. |
Лист бутона жжет, и я целую его здесь, в горах. |
Когда солнце встает, солнце встает со стадом, |
Когда луна восходит гордо, я говорю: спокойной ночи, лес, |
И лист качает меня, и я тихо засыпаю, |
И мысль качнулась, и я заснул, насвистывая. |
Миндра матрагуна, лесная трава, лесной цветок, позволь мне выбрать тебя, |
Под луной, посреди леса, из сада Динсалора. |
В середине густая ночь, только луна полная, заклинание обязательно выйдет. |
Повелительницы ветра, враги земли |
Встань позади меня, дай мне дорогу, пусть заклинание сделает свое дело. |
На высокой вершине он дает магуру, туман и дымку |
Вниз, вниз по долине, к шляпе… вдали… |
И с горы на гору, и со скалы на скалу, со скалы на скалу, |
(Горы со смехом, леса с медведями, сороки со зверями, суки с когтями |
Скалы с лисами, леса с родниками, отцы смотрели глубоко и дивились. |
По ветрам и по залпам, от ветров брошенных и посланных, в колодце с желобом |
Измерить землю, землю походкой, а небо умом. |
И по пути заблудших, к Урсу Маре… н Тара да Сус. |
Спроси у меги, совет говорит. |
(Лес задрожать, вязы и ели задрожать, буки и клены уйти, |
Пусть охлаждает лоб, пусть целует руку и заставляет плакать.) |
Измерить землю, землю походкой, а небо молнией. |
В небе, из щербета земли. |
Зау! |
По наклонной дороге к старому кроту |
У подножья горы, на небольших холмах, |
Через безмолвные земли подавай сильные ветры, |
Ночь в лесу манит меня, лес манит |
Изношенная приманка, давно забытая. |
Зеленая еловая почка дает горы, на пригорках, |
Безмолвными дождями подавай порывы ветра и подавай мокрые дожди, |
Неда и часовые, вот, между горами и холмом раздается громкий голос, |
из воздуха. |
Везде он собирается медленно, в огне; |
да под луной! |
Горит лютый хор, горы опоясываются, |
Объединиться, и в этой стране та, что за ней, проходит, |
Тирг да дат. |
Да, Эл, для меня это звучит довольно дерьмово. Похоже, BT тоже не для меня. |
Ты! |
К каменистому роднику, в густой лес, густой и темный |
Он ушел на рассвете... роса и туман... еще не паслись, |
Роса на ногах, туман на мясе. |
Восемнадцать часов до заката. |
В небе лучи солнца, рассвет |
На крутом спуске зеленеет орешник, желтеет платановая роща. |
Зеленый бутон ириса... Пастух я здесь, в горах. |
Когда восходит солнце, я беру свое стадо на балки |
Когда восходит луна, я говорю лесу спокойной ночи. |
И лист меня качает, и дойна меня успокаивает, |
И мысль меня качает, и трубка меня успокаивает. |
Фея Белладонна, лесная трава, лесной цветок, позволь мне забрать тебя |
В лунном свете, посреди леса, в их саду |
В глубине густой ночи одинокая луна расстегивается, позволяя заклинанию взять верх. |
место. |
Повелители ветра, враги Земли |
Останься позади меня, покажи мне дорогу; |
заставить заклинание принять форму, все само по себе. |
На высоком холме туман и мрак (негура) |
Из глубины долины, до далекого расстояния. |
С горы на гору, из царства в царство, с камня на камень |
(Горные рыси, лесные медведи, горные звери |
Лисы скал, родники рощ, все смотрели и |
интересный.) |
Изнутри ветры и вихри отброшены к звездам |
Измерить землю своими шагами и небо своей мыслью. |
По пути заблудших, к Урсу Маре… вверх по Верхнему миру. |
Близкое небо говорит тайную мудрость. |
(Дрожали леса, тряслись ели и вязы, трещали буки и платаны. |
изгиб, |
Охлаждая его лоб, целуя его руку, плача над ним своим вздохом.) |
Его шаги измеряют землю, его молнии - небо. |
В небесной роще… сердце земли. |
Конечно! |
По тропинке через чащу... у старого орешника |
У подножия горы, на самых низких холмах, |
Через безмолвные поля, продуваемые ветрами, |
Застигнутый ночью в лесу - я их давно забытое привидение. |
Зеленая еловая почка в горах, на самых низких холмах, |
На безмолвных полях, продуваемых ветрами и дождями, |
Вот, между горами и холмами раздается могучий голос из |
над. |
Отовсюду собираются у костра, при лунном свете! |
Начинается хоровод, держит горы, |
Они становятся одним, и вносят другую землю в эту, |
Торговля! |
Давая, ты даешь, ты принадлежишь горе… ты ею являешься! |
Название | Год |
---|---|
Vel Proclet | 1997 |
De Rece Sîngie | 1997 |
Dupre Reci Îmbre | 1997 |
Blaznit | 1997 |
III | 2003 |
IIII | 2003 |
Hora Soarelui | 2003 |
De Piatra | 2003 |
Dedesuptul | 2003 |
Hotar | 2011 |
La Marginea Lumii | 2011 |
În Miaz Da Negru | 1997 |
Arborele Lumii | 2010 |