Информация о песне На данной странице вы можете ознакомиться с текстом песни II , исполнителя - Negură Bunget. Песня из альбома N Crugu Bradului, в жанре Дата выпуска: 19.01.2003
Лейбл звукозаписи: Aural
Язык песни: Румынский
Информация о песне На данной странице вы можете ознакомиться с текстом песни II , исполнителя - Negură Bunget. Песня из альбома N Crugu Bradului, в жанре II(оригинал) |
| Catre sipotu da piatra, din padurea deasa, deasa si intunecoasa |
| Pleca dimineata, pa roua, pa ceata, pa roua nepascuta, |
| Cu roua-n picioare, cu ceata-n spinare. |
| Opspe suliti pin-n apus. |
| Sus la naltu cerului, la razele soarelui, 'n revarsatu zorilor |
| La greu coboris, verde alunis, galban paltinis. |
| Foaie da mugur da stinjen eu is baci aci la munte. |
| Cind rasare mindru soare ias cu turma pe razoare, |
| Cind rasare mindra luna zic, codrului noapte buna, |
| Si ma leagana frunza, si m-adoarme lin doina, |
| Si ma leagana gindu, si m-adoarme fluieru. |
| Mindra matraguna, iarb-a padurii, floarea padurii, lasa-ma sa te culeg, |
| Sub claru lunii, 'n mijlocu padurii, din gradina Dinsalor. |
| La mijloc da noapte deasa, luna singura dascoasa, vraja sigura sa iasa. |
| Stapinele ale vintului, Dusmanele ale pamintului |
| Stati in urma-mi, calea da mi-i da, vraja da la sine sa facea. |
| Pe nalt virf da magura, ceata si negura |
| Da jos, jos din vale, pina hat… in zare… |
| Si din munte-n munte, si din plai in plai, pina-n piatra-n piatra, |
| (Muntii cu risii, codrii cu ursii, magurile cu fiarele, bitcele cu ciutele |
| Stincile cu vulpile, dumbravi cu izvoarele, tati adinc priveau… si sa minunau. |
| In vinturi si-n volburi, din vinturi aruncat, si trimes, in putu cu jgheab |
| Sa masoare pamintu, pamintu cu umbletu, si ceru cu cugetu. |
| Si pre calea ratacitilor, inspre Ursu Mare… 'n Tara da Sus. |
| Ceru megies, sfatosenia graieste. |
| (Codru sa cutremura, ulmi si brazi sa clatina, fagi si paltini sa pleca, |
| Fruntea da i-o racorea, mina da i-o saruta si cu freamat da-l plingea.) |
| Sa masoare pamintu, pamintu cu umbletu, si ceru cu fulgeru. |
| In cringu cerului, din sorbu pamintului. |
| Zau! |
| P-un drum in dasis, la vechi alunis |
| La picior da munte, pe dealuri marunte, |
| Prin plaiuri tacute, da vinturi batute, |
| Noaptea-n codrii ma apuca, codrilor le sunt naluca |
| Naluca purtata, din vechi vremi uitata. |
| Verde mugur brad da munte, pe dealuri marunte, |
| Cu plaiuri tacute, da vinturi suflate si da ploi udate, |
| Nedei si sintilii, iata, intre munti si deal, glas navalnic greu rasuna, |
| din vazduh. |
| Pretutindeni 'ncet s-aduna, la foc; |
| da sub clar da luna! |
| Hora apriga sa-ncinge, muntilor ii tie chinge, |
| Sa unesc, si-n tara asta, cea da dincolo o trec, |
| Tirg da dat. |
| Da dind dai, muntelui pe loc te tai. |
| Ii-esti! |
| Towards the rocky spring, in the thick forest, thick and dark |
| He left at dawn… dew and fog… not grazed yet, |
| Dew on the feet, fog on the meat. |
| Eighteen hours till sunset. |
| Up in the sky, beams of the sun, daybreak |
| A steep descent… the hazel wood’s green, the sycamore grove’s yellow. |
| Green is the iris’s bud… shepherd am I, here, in the mountains. |
| When the sun rises I take my flock on the balks |
| When the moon rises I tell the woods good night |
| And the leaf is swinging me, and the doina’s soothing me, |
| And the thought is swinging me, and the pipe is soothing me. |
| Fairy Belladonna, grass of the woods, flower of the woods, let me pick you up |
| In moonlight, in the middle of the forest, in Their garden |
| In the depth of a thick night, the lonely moon unstitches to let the spell take |
| place. |
| Masters of the Wind, Earth’s Enemies |
| Stay behind me, show me my way; |
| make the spell take shape, all by itself. |
| On the high top hill, fog and darkness (negura) |
| From deep down the valley, till far in the distance. |
| From mountain to mountain, from realm to realm, from stone to stone |
| (Mountains' lynx, forests' bears, beasts of the hills |
| Foxes of the rocks, springs of the groves, all of them were gazing and |
| wondering.) |
| From within winds and whirlwinds thrown away towards the stars |
| To measure the earth with his steps and the sky with his thought. |
| On a path of the lost, towards Ursu Mare… up the Upper World. |
| The near sky speaks the secret wisdom. |
| (Woods were quaking, firs and elms were shaking, beeches and sycamores were |
| bending, |
| Cooling his forehead, kissing his hand, weeping upon him with their sigh.) |
| His steps measure the earth, his lightning the sky. |
| In the skies' grove… heart of the earth. |
| Indeed! |
| On a path through the thicket… at the old hazel wood |
| At the foot of a mountain, on the lowest hills, |
| Through silent fields blown by winds, |
| Caught by night in the woods — I am their long-forgotten apparition. |
| Green fir’s bud up in the mountains, on the lowest hills, |
| On silent fields blown by winds, and by rains, |
| Behold, between the mountains and the hills, a mighty voice is echoing from |
| above. |
| From everywhere they gather round the fire, in moonlight! |
| Round dance begins, it holds the mountains, |
| They become one, and bring the other land into this one, |
| A trade! |
| By giving thou give, you’re mountain’s own… you’re being it! |
| (перевод) |
| Навстречу сипоту дает камень, из густого, густого и темного леса |
| Уходи утром, в росу, в туман, в непастую росу, |
| С росой на ногах, туманом на спине. |
| Opspe suliti pin-n apus. |
| В небе, в лучах солнца, на рассвете |
| Могила опустилась, зеленый алунис, галбан палтинис. |
| Лист бутона жжет, и я целую его здесь, в горах. |
| Когда солнце встает, солнце встает со стадом, |
| Когда луна восходит гордо, я говорю: спокойной ночи, лес, |
| И лист качает меня, и я тихо засыпаю, |
| И мысль качнулась, и я заснул, насвистывая. |
| Миндра матрагуна, лесная трава, лесной цветок, позволь мне выбрать тебя, |
| Под луной, посреди леса, из сада Динсалора. |
| В середине густая ночь, только луна полная, заклинание обязательно выйдет. |
| Повелительницы ветра, враги земли |
| Встань позади меня, дай мне дорогу, пусть заклинание сделает свое дело. |
| На высокой вершине он дает магуру, туман и дымку |
| Вниз, вниз по долине, к шляпе… вдали… |
| И с горы на гору, и со скалы на скалу, со скалы на скалу, |
| (Горы со смехом, леса с медведями, сороки со зверями, суки с когтями |
| Скалы с лисами, леса с родниками, отцы смотрели глубоко и дивились. |
| По ветрам и по залпам, от ветров брошенных и посланных, в колодце с желобом |
| Измерить землю, землю походкой, а небо умом. |
| И по пути заблудших, к Урсу Маре… н Тара да Сус. |
| Спроси у меги, совет говорит. |
| (Лес задрожать, вязы и ели задрожать, буки и клены уйти, |
| Пусть охлаждает лоб, пусть целует руку и заставляет плакать.) |
| Измерить землю, землю походкой, а небо молнией. |
| В небе, из щербета земли. |
| Зау! |
| По наклонной дороге к старому кроту |
| У подножья горы, на небольших холмах, |
| Через безмолвные земли подавай сильные ветры, |
| Ночь в лесу манит меня, лес манит |
| Изношенная приманка, давно забытая. |
| Зеленая еловая почка дает горы, на пригорках, |
| Безмолвными дождями подавай порывы ветра и подавай мокрые дожди, |
| Неда и часовые, вот, между горами и холмом раздается громкий голос, |
| из воздуха. |
| Везде он собирается медленно, в огне; |
| да под луной! |
| Горит лютый хор, горы опоясываются, |
| Объединиться, и в этой стране та, что за ней, проходит, |
| Тирг да дат. |
| Да, Эл, для меня это звучит довольно дерьмово. Похоже, BT тоже не для меня. |
| Ты! |
| К каменистому роднику, в густой лес, густой и темный |
| Он ушел на рассвете... роса и туман... еще не паслись, |
| Роса на ногах, туман на мясе. |
| Восемнадцать часов до заката. |
| В небе лучи солнца, рассвет |
| На крутом спуске зеленеет орешник, желтеет платановая роща. |
| Зеленый бутон ириса... Пастух я здесь, в горах. |
| Когда восходит солнце, я беру свое стадо на балки |
| Когда восходит луна, я говорю лесу спокойной ночи. |
| И лист меня качает, и дойна меня успокаивает, |
| И мысль меня качает, и трубка меня успокаивает. |
| Фея Белладонна, лесная трава, лесной цветок, позволь мне забрать тебя |
| В лунном свете, посреди леса, в их саду |
| В глубине густой ночи одинокая луна расстегивается, позволяя заклинанию взять верх. |
| место. |
| Повелители ветра, враги Земли |
| Останься позади меня, покажи мне дорогу; |
| заставить заклинание принять форму, все само по себе. |
| На высоком холме туман и мрак (негура) |
| Из глубины долины, до далекого расстояния. |
| С горы на гору, из царства в царство, с камня на камень |
| (Горные рыси, лесные медведи, горные звери |
| Лисы скал, родники рощ, все смотрели и |
| интересный.) |
| Изнутри ветры и вихри отброшены к звездам |
| Измерить землю своими шагами и небо своей мыслью. |
| По пути заблудших, к Урсу Маре… вверх по Верхнему миру. |
| Близкое небо говорит тайную мудрость. |
| (Дрожали леса, тряслись ели и вязы, трещали буки и платаны. |
| изгиб, |
| Охлаждая его лоб, целуя его руку, плача над ним своим вздохом.) |
| Его шаги измеряют землю, его молнии - небо. |
| В небесной роще… сердце земли. |
| Конечно! |
| По тропинке через чащу... у старого орешника |
| У подножия горы, на самых низких холмах, |
| Через безмолвные поля, продуваемые ветрами, |
| Застигнутый ночью в лесу - я их давно забытое привидение. |
| Зеленая еловая почка в горах, на самых низких холмах, |
| На безмолвных полях, продуваемых ветрами и дождями, |
| Вот, между горами и холмами раздается могучий голос из |
| над. |
| Отовсюду собираются у костра, при лунном свете! |
| Начинается хоровод, держит горы, |
| Они становятся одним, и вносят другую землю в эту, |
| Торговля! |
| Давая, ты даешь, ты принадлежишь горе… ты ею являешься! |
| Название | Год |
|---|---|
| Vel Proclet | 1997 |
| De Rece Sîngie | 1997 |
| Dupre Reci Îmbre | 1997 |
| Blaznit | 1997 |
| III | 2003 |
| IIII | 2003 |
| Hora Soarelui | 2003 |
| De Piatra | 2003 |
| Dedesuptul | 2003 |
| Hotar | 2011 |
| La Marginea Lumii | 2011 |
| În Miaz Da Negru | 1997 |
| Arborele Lumii | 2010 |