| Як у лесе мы былi ды з падругамi,
|
| Ды з падруамi мы былi,
|
| Ды збiралi там журавiначкi,
|
| Бо сунiцы ўжо адыйшлi.
|
| Раптам бачым вавёрачка скокае,
|
| Па галiначках зрэдзь палян,
|
| Мы за ею хутка пакрочылi,
|
| Даць хацелi ёй мы сямян.
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Чотка нам у лесе, чотка ў бару.
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Чотка нам у лесе, чотка ў бару.
|
| За вавёрачкай доўга сачылi мы,
|
| Не заўялi, як цемра прыйшла,
|
| Гаварыць тут адна ды з падружачак:
|
| «Дзеўкi, бачце, ўжо ноч надыйшла!»
|
| I пасунулiсь улева, i ўправа мы,
|
| Злева корч, а зправа дрыгва.
|
| Не знайсцi нам да дому трапiначкi,
|
| Дум жахлiвых паўна галава.
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Кепска нам у лесе, кепска ў бару.
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Кепска нам у лесе, кепска ў бару.
|
| Доўгi час шукалi падружачак,
|
| А знайшлi толькi вядро,
|
| То вядро паўно журавiначак,
|
| «Людзi, ляньце, чыё-та бядро,
|
| Людзi, ляньце, чыя-та каленачка,
|
| А вунь спаднiца чыя-та ў крывыi»,
|
| Старшыня казаў: «Дагулялiся,
|
| Мабыць, iх ваўкi паялi.»
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.
|
| та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру
|
| Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару. |