Текст песни La virbovo kaj la luno - Jomo

La virbovo kaj la luno

La luno sin estis kombanta\nEn la spegulo rivera\nVirbovo ĝin estis gvatanta\nEn milda nokto somera\nKiam venis la blanka mateno\nMalaperis la luno de fluo\nLa virbovo kiel en areno\nRekte ŝturmis antaŭen kun bruo\nLa virbovo kiu ekamis la lunon\nKaj forkuras dum la nokto el bovej'\nLa odora papaveto kaj la pruno\nJen parfumas la kamparon bone plej\nRosmareno de montaro al rand' de river'\nLa steletoj ĝin nun banas en arĝenta koloro\nLa virbovo kuraĝega kaj de brava genero\nMemoraĵon de la luno konservas en la kor'\nLa luno dum nokto alvenas\nEl la profund' infinita\nVirbovo ĝin gvatas kaj splenas\nInter la branĉoj kaŝita\nEn la mezo de riverspegulo\nDum la luno en dormo nun spiras\nLa virbovo kiel gvardiulo\nĜin rigardas kaj triste sopiras